NEYE YARAR

Ellerimle yokluyorum etrafı , dokunduklarım yabancı, anlaşılması güç. Gözlerimle görmeye çalışıyorum ama her yer karanlık. Burası neresi olabilirdi ki ?.. Buldum!  İçimdeki boşluk. Yarım kalmış, yaşatılmamış eksik duygularımın içi. Dilimin ucuna kadar gelip ertelenen sözler vs.  Bunun sonu,  dur denilmediği sürece yok. Devam ettikçe, tarlana ekilmiş pişmanlık tohumunu biçeceksin. Biçtikçe filizlenecek ve göz yaşlarınla beslenip, meyve verecek.

İşte bittin. Pişman oldukça bu duygunun sana taktırdığı maske yüzüne yapışacak ve sen tek bir şeyle kurtulacaksın.

Hayata karşı cesur ve beklenti içerisinde olmadığın zaman.

Düşünmenizi istediğim bir şey var. Hayatınız boyunca "Keşke, - saydım, - masaydım... 'yani geçmişte yaptıklarınıza ya da yapmadıklarınıza takılmadan geçirdiğiniz bir yada iki gününüz olur mu?  Geçirenler elbette olmuştur.  Ama belli bir yaşa gelip, hayat dersi almış kişiler.

Bence pişmanlık:
PİŞMANLIK . (KEŞKE+UMUTSUZLUK) =GEÇMİŞİ YAŞAMAK tır. Bana göre pişmanlık duygusunun matematiği budur. Tabii herkese göre farklı formalizeler vardır.

Yaşadığımız olaylar o an gerçekleşirken,  yaşanılanlarda biraz huzursuzluk kokusu alınıyorsa diğer günlerde etkisi sürüyor. İyi zamanlarda geçmişi, kötü zamanlarda ise şimdiyi düşünüyoruz.  Ve o an söylenen tek bir şey var o da KEŞKE...

Yazımı Dostoyevski'nin sözüyle tamamlamak istiyorum.
"Ne yaparsan yap,  pişman öleceksin.
Belki yaptıklarından belki de yapmadıklarıdan. "