ZAMANDA KAYBOLDUM

Sığamıyorum, dolduramıyorum ne varsa, ne istiyorsam,  vazgeçiyorum hepsinden. İçimde bir boşluk, dilimde dikenler, bedenim zehirli sarmaşıklara hapsolmuş. Koca dünya, ben hariç herkesin olmuş.

Çok uzaklaşmadım.  Yanımda olsan da aramızda en fazla uçurum vardır. Bu bile yeter bana.

Özledim. Beni ben yapan anılarımı, kıyafetlerimi, kitaplarımı, kalemimi, düşlerimi, düşüncelerimi... şimdi nerede hepsi? Cevap yok. Ne bende ne de bir başkasında bir tek onda, anılara sahip çıkan zamanda .

Özlüyorum hepsini. Buram buram mutluluk konuyorlar. "Şimdi mutlu değil misin?"  derseniz eğer cevabım ya "hayır" ya da bu soruya sessiz kalmak olacaktır.  Mutlu olmaktan ziyade olaylar karşısında tatmin olmuşçasına susar, gülümserim. Çünkü benim için mutlu olmak kalıcı, tatmin olmak anlıktır.

Kimisine ağır bir cevap olsa da kimisi bunu anlamamak da. Durup öylece bir anlığına düşünüp, unutmak da.

Şu hayatta sahip olacağınız bir şey varsa o da sizi siz yapan anılardır. Bu anılarınıza sahip çıkın çünkü sizden önce sahip çıkmak ya da olmak isteyen çok var.

En çok da zaman....