YALANCI MEVSİM

Sessizce ilerliyorum hayat yolunda. Mevsinlerden kış. En anlamlısı, tükenişlerin resmi, gülümsemelerin habercisi.

Kışa yakışan en güzel zaman,  şehirden uzak sakin bir çınar altında geceyi dinlemektir.  Gecenin olmazsa olmazı, Ay'ın ışığıyla canlanan, suskunlukla harmanlanan, bir battaniye ve etrafa süzülen durgun, buruk bakışlarla içine içine ağlayarak, iliklerine kadar yaşarsın kışı. Sessizce ağlarken gözlerinden akan damlanın gözyaşı olduğunun sananlar(!) aslında onlar birer eriyip giden ruhumun damlalarıdır.

Karışıktır kış mevsimi. Yalancıdır ama tutkusu büyüktür. Güneşi vardır ama aldatır. Aslında kuru soğuyuyla diriltir beden diye taşıdığın cesedini. Durup düşünürsün öylece "Ne yaptım?"  diye o zaman da kışın sessizliğiyle suskunluğu yaşarsın.

İşte bu yüzden kış benim mevsim. En iyi kamufule olduğum iç kanamalarımı durdurduğum yalancı mevsimim.