SEN YOKSUN ANNE!

 Mevsimler hızla gelip geçmekteyken içimde tuttuğum yaralar neden zamanla yok olmuyor?

Birlikte geçirdiğimiz her an , her mekan , her sözcük , kulağıma aşina olan her müzik  seni anımsatırken şimdi sen neredesin anne!?

Her güne senin öpücüğün ile uyanıp , bakışlarınla kendime geldiğim , sırf benim için geceni gündüzüne katan dertlerime benim yerime de üzülen annem.

Gittiğinden beri her yere yağmur çamur demeden , seni arıyorum . Birlikte dinlediğimiz müziklerde o güzel sesini duymaya çalışıyor , yastığımda kokunu , hafif meltemde bana dokunuşunu hissetmeye çalışırken sen yine yoksun.

Oturdum , pencereden yıldızlara bakıyorum. Bakarken seni aradığımı düşünüyorsun ama ben seni nerede , hangi saat diliminde , kaçıncı takvim yaprağında bıraktım ? onu düşünüyorum.

"Bulabildin mi?" diyecek olursan "HAYIR!" Küçükken hep derdin bana"beni ne zaman kaybeder , bulmak istersen bil ki mavinin derinliklerin deyim."derdin.Tabii ki de gidip baktım . Ama değişen bir şey yok sen orada da yoktun...

Zaten hiç olmamıştın .Ben seni ben olmadan önce kaybettim. Küçük bir kız çocuğu iken.

Şimdi koca genç kız oldum ama sen artık benim için 5 yaşında düşlerimde saklı ANNEMSİN...