SENSİZLİĞİ ÖĞRENEMEMEK

Gözlerim seni , burnum kokunu , kulaklarım sesine hasret neredeysen çık gel ömrümü ömrüne adadığım.

Bir bilsen ne haldeyim , sensizliğin tanımı nedir yazmıyor hiçbir kitapta.

Sen bana söylerdin de ben anlamamazlıktan gelirdim ya hani şimdi anlıyorum . Ama ilk defa bir şeyi anlarken canım yanıyor , ciğerimi söküyorlar sanki beni duyan yok .Kuyuya düşüp yardım aramak veya toprağın altına gömülüp kendinle baş başa kalmak gibi anlatılmaz yaşanır ama yaşandığı zamanda aklına , kalbine isminin her  bir harfi kazınırcasına öğreniyorsun sensizliği .

Şuan neredesin , ne haldesin bilmemek aklımı yitirmeme sebep ama ben seni kalbimde , sesini şarkılarımızda , kokunu yastığımda , sesini ise denizimden alıyorum .

Merak etme  ben bunun da üstesinden gelirim . Aşkımızın sana olan sevgimin bunu aşacağından da eminim ama tek korkum ne  biliyor musun sevgilim?

Bu aşkta ikimizde birbirimizden habersiz kül olup gidersek diye çok korkuyorum .

"Korkma! Ben varım." dediğini aklımdan çıkarmıyorum ama öyle bir an geliyor ki dünya bana karşı.

Kimsenin beni anlamadığını düşündüğüm zaman sen sevmezsin ama kendime zarar vermektense kendimi atıyorum ikimizin yerine .

Benim seni , senin beni bulduğun yere...