ÖZGÜRLÜĞÜMDE HAPSİM

Yasakladım...

Cesurca hislerimi, içten gülmeyi, saçmalamayı, eğlenmeyi yasakladım...

Neden yasakladım?

"Şartlar" desem birinci bahanem hali hazırda ilk sığınağım.

"Sevmiyorum, ben güçlüyüm, buzlar kraliçesi gibi olmaktan memnunum." demek ikinci bahanem bir nevi B planım.

Veya "Off, size ne ya..!" deyip gözlerimi kaçırmam...

Ve bütün bunlar, kendime yaptığım en büyük kötülük!

Kendimi bile bile şartlar altında kısıtlamak...

Yapabileceklerime, hislerime, kahkahalara boğulmama engel olmak...

Geç mi kaldım sizce?

Ne için geç kalacağım ki?

Evet daha yeni başlıyoruz. İşte o yüzden yeni günü beklemeyeceğim. Güneşin doğmasını, yıldızlara bakıp güç almayı beklemeyeceğim...

Şimdi tüm yasaklarımı kaldırıyorum!

Beni tutan ne varsa silip, atıyorum!

Avuçlarımdan geçip giden, en deli dolu zamanlarımı böyle saçmalayarak yitiremem!

Kendime neden haksızlık yapayım ki?